Poznań,...
-Wrocław, 19.01.2021r.
Stanowisko Akademickich Klubów Obywatelskich im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego
w Poznaniu, Warszawie, Krakowie, Łodzi, Gdańsku, Lublinie, Katowicach,
Toruniu, Olsztynie i Wrocławiu
w sprawie wolności
i równości w dyskursie naukowym
Środowiska Akademickich Klubów Obywatelskich im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego wyrażają zdecydowane poparcie dla projektu z dn. 9 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, tzw. „pakietu wolności akademickiej”. Zmierza on do wprowadzenia równowagi racji w dyskursie naukowym i zlikwidowania obserwowanej w środowisku akademickim od wielu już lat asymetrii wyrażającej się w propagowaniu poglądów przedstawicieli środowisk liberalnych i neomarksistowskich z równoczesnym sekowaniem i dyskryminowaniem poglądów przedstawicieli środowisk konserwatywnych. Równocześnie AKO z wielkim zdziwieniem przyjmują reakcję Komitetu Etyki w Nauce PAN na proponowane przez Ministra zasady równości i wolności w dyskursie naukowym.
Komitet
Etyki w Nauce PAN w krytyce proponowanego przez Ministra Edukacji
i Nauki „pakietu wolnościowego” stwierdza, że: „Wprowadzanie zmian
w systemie szkolnictwa wyższego i nauki w odniesieniu do swobody
prezentowania przez ludzi nauki ich przekonań światopoglądowych, religijnych
lub filozoficznych może być zasadne, gdy istnieją powody, by sądzić, że
dochodzi do istotnych naruszeń tej swobody, a istniejące rozwiązania
etyczne i prawne pozwalające reagować na nie są niewystarczające.
Zgłaszane w ostatnim czasie przypadki mające być przykładami takich
naruszeń nie dowodzą jednak, że wolność prezentowania przez naukowców swych
przekonań światopoglądowych, religijnych lub filozoficznych jest w Polsce
zagrożona lub że istniejące prawo i obyczaje akademickie sobie z nimi
nie radzą. Nie ma zatem merytorycznych podstaw, by wprowadzać nowe regulacje
w tej sferze życia akademickiego”.
Tym
samym Komitet twierdzi, że przypadki szykanowania profesorów: Aleksandra
Nalaskowskiego, Wojciecha Polaka, Ewy Budzyńskiej, Andrzeja Zybertowicza, Lecha
Morawskiego, Justyna Piskorskiego, Jakuba Steliny i innych nie miały
miejsca, nie stanowiły naruszeń etyki — lub po prostu je ignoruje. Warto
w tym miejscu przywołać również niezliczone przypadki blokowania na
uczelniach sesji naukowych czy wykładów z udziałem wybitnych postaci
o światopoglądzie odbiegającym od wymogów lewackiej „poprawności
politycznej”.
Kolejny
głos Komitetu [Stanowisko 5/2020 z dn. 6.11.2020 r.] jest następnym
dowodem stronniczości — oto bowiem Komitet wyraża zaniepokojenie próbami
dyscyplinowania uczelni i przywracania porządku prac naukowych i dydaktycznych
przez Ministra w sytuacji naruszania dyscypliny i porządku poprzez odgórne
promowanie przez władze uczelni akcji protestacyjnych o charakterze
światopoglądowym i politycznym.
Być
może właśnie z powodu obserwowanej stronniczości rozstrzyganie przez
Komitet sporu o status wolności naukowej w Polsce jest niemożliwe,
gdyż nemo iudex in causa sua. Komitet wyraźnie określa swoją pozycję
w sporze światopoglądowym, który toczy się w Polsce. Zarzuca Ministrowi
niewiedzę w postaci nierozróżniania wolności naukowej i wolności
obywatelskiej: „W ramach […] roli obywatela jest miejsce na wyrażanie swoich
przekonań światopoglądowych, religijnych lub filozoficznych. Natomiast
występowanie w roli naukowca nakłada obowiązek publicznego wypowiadania
się w granicach wyznaczonych przez metodologiczne rygory właściwe
reprezentowanej dyscyplinie naukowej”.
Przykłady
stronniczości w środowiskach akademickich można mnożyć. Gdy profesor
Uniwersytetu Szczecińskiego publicznie mówi: „Nie jak profesorka, tylko jak
kobieta powiem: j***ć i w*********ć”, to nie ponosi żadnych
konsekwencji. Natomiast profesora z UMK za wypowiedź „Prezydent Duda
jest prezydentem Polski stabilnej i normalnej, odrzuca wszelkie niemądre
tendencje typu gender, LGBT” — spotykają szykany. Interesująca byłaby
analiza tych faktów dokonana przez Komitet Etyki. Wszak „podstawowym
zadaniem KEwN jest diagnoza świadomości etycznej polskiego środowiska naukowego
i formułowanie zaleceń dla jej poprawy”.
Komitet
Etyki w Nauce PAN apodyktycznie zarzuca ministerialnemu projektowi
tworzenie problemu zamiast chęci jego rozwiązywania. Dokonuje też bardzo
specyficznego dualizmu tożsamości, przyznając inne kategorie wolności słowa
obywatelowi i uczonemu. Można stwierdzić, że te kłopoty Komitetu wynikają
z jednego fundamentalnego powodu — pominięcia kryterium prawdy. W całym
stanowisku Komitetu słowo „prawda” się nie pojawia.
Co
więcej, nie jest ono obecne w dyskursie, który dzisiaj jest toczony
w świecie nauki. A sama wolność jest absolutyzowana i traktowana
w sposób wyłącznie indywidualistyczny i subiektywny, w oderwaniu
od kryterium prawdy. Wolność, tak często przywoływana dziś w sloganach,
jest często redukowana do roszczeń oderwanych od prawdy o człowieku, od
prawdy o dobru osoby ludzkiej i dobru wspólnym. I na domiar
złego prawo do niej przyznawane jest tylko jednej stronie światopoglądowego
sporu, tak jak było w czasach totalitaryzmów minionych.
Ministerialny
projekt „pakietu wolności akademickiej” w swej istocie nie próbuje nakładać
na nikogo żadnej cenzury, nie określa warunków wyrażania poglądów i opinii,
nie wprowadza schizofrenicznej dychotomii wolności słowa obywatelskiego i profesorskiego.
Ma tylko dopuścić do głosu tych, którzy dzisiaj — z racji poszukiwania
prawdy bądź odwagi jej wyrażania — są dyskryminowani; ma przywrócić w dyskursie
naukowym pluralizm, zapewnić współistnienie różnych orientacji
światopoglądowych i postaw metodologicznych oraz wyeliminować z niego
poglądy paranaukowe. Projekt ten ma na celu przywrócenie niezbędnej równowagi,
koniecznej dla realnej, obiektywnej debaty akademickiej i społecznej.
Akademickie
Kluby Obywatelskie wyrażają głębokie zaniepokojenie nierzetelnością i stronniczością
prezentowaną w wypowiedziach i działaniach Komitetu Etyki w Nauce
PAN, który w nazwie i misji ma promocję etyki w nauce. Stawia to
pod poważnym znakiem zapytania sens istnienia i działania tego Komitetu
w jego obecnej postaci.
W imieniu Zarządów Akademickich Klubów Obywatelskich
im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego:
prof. dr hab. Stanisław Mikołajczak – Przewodniczący
AKO Poznań
prof. dr hab. Bogusław Dopart – Przewodniczący AKO Kraków
prof. dr hab. inż. Artur Świergiel – Przewodniczący AKO Warszawa
prof. dr hab. Michał Seweryński – Przewodniczący AKO Łódź
prof. dr hab. inż. Bolesław Pochopień – Przewodniczący AKO Katowice
prof. dr hab. inż. Andrzej Stepnowski – Przewodniczący AKO Gdańsk
prof. dr hab. Waldemar Paruch – Przewodniczący AKO Lublin
dr hab. prof. UWM Małgorzata Suświłło – Przewodnicząca AKO Olsztyn
dr hab. Jacek Piszczek – Przewodniczący AKO Toruń
prof. dr hab. Mariusz Orion Jędrysek – Przewodniczący AKO Wrocław
Poparcie
dla stanowiska klubów AKO można wyrazić przez złożenie podpisu na stronie:
http://ako.poznan.pl/10692/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz