Stanowisko Akademickich Klubów Obywatelskich im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego

 

Poznań,... -Wrocław, 19.01.2021r.

 

Stanowisko  Akademickich Klubów Obywatelskich im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego

w Poznaniu, Warszawie, Krakowie, Łodzi, Gdańsku, Lublinie, Katowicach,

Toruniu, Olsztynie i Wrocławiu

w sprawie wolności i równości w dyskursie naukowym

    Środowiska Akademickich Klubów Obywatelskich im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego wyrażają zdecydowane poparcie dla projektu z dn. 9 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, tzw. „pakietu wolności akademickiej”. Zmierza on do wprowadzenia równowagi racji w dyskursie naukowym i zlikwidowania obserwowanej w środowisku akademickim od wielu już lat asymetrii wyrażającej się w propagowaniu poglądów przedstawicieli środowisk liberalnych i neomarksistowskich z równoczesnym sekowaniem i dyskryminowaniem poglądów przedstawicieli środowisk konserwatywnych. Równocześnie AKO z wielkim zdziwieniem przyjmują reakcję Komitetu Etyki w Nauce PAN na proponowane przez Ministra zasady równości i wolności w dyskursie naukowym.

    Komitet Etyki w Nauce PAN w krytyce proponowanego przez Ministra Edukacji i Nauki „pakietu wolnościowego” stwierdza, że: „Wprowadzanie zmian w systemie szkolnictwa wyższego i nauki w odniesieniu do swobody prezentowania przez ludzi nauki ich przekonań światopoglądowych, religijnych lub filozoficznych może być zasadne, gdy istnieją powody, by sądzić, że dochodzi do istotnych naruszeń tej swobody, a istniejące rozwiązania etyczne i prawne pozwalające reagować na nie są niewystarczające. Zgłaszane w ostatnim czasie przypadki mające być przykładami takich naruszeń nie dowodzą jednak, że wolność prezentowania przez naukowców swych przekonań światopoglądowych, religijnych lub filozoficznych jest w Polsce zagrożona lub że istniejące prawo i obyczaje akademickie sobie z nimi nie radzą. Nie ma zatem merytorycznych podstaw, by wprowadzać nowe regulacje w tej sferze życia akademickiego”.

Tym samym Komitet twierdzi, że przypadki szykanowania profesorów: Aleksandra Nalaskowskiego, Wojciecha Polaka, Ewy Budzyńskiej, Andrzeja Zybertowicza, Lecha Morawskiego, Justyna Piskorskiego, Jakuba Steliny i innych nie miały miejsca, nie stanowiły naruszeń etyki — lub po prostu je ignoruje. Warto w tym miejscu przywołać również niezliczone przypadki blokowania na uczelniach sesji naukowych czy wykładów z udziałem wybitnych postaci o światopoglądzie odbiegającym od wymogów lewackiej „poprawności politycznej”.

O stronniczości Komitetu świadczy choćby częstotliwość publikowania negatywnych stanowisk wobec kandydata, a potem ministra, dr. hab. Przemysława Czarnka. W ciągu trzech miesięcy Komitet wypowiadał się bardzo krytycznie na jego temat trzykrotnie, nie zajmując stanowiska w żadnej innej sprawie [ken.pan.pl/aktualności]. Przywracające wiarę w ludzki rozum wypowiedzi Ministra na temat choćby tzw. „badań naukowych nad płcią” zostały skrytykowane jako ”kwestionujące prawa człowieka”. W związku z tym, iż zarzut ten padł nie w ramach naukowej debaty, lecz został sformułowany w Stanowisku KEwN PAN [Stanowisko 4/2020 z dn. 16.10.2020 r.] należy to traktować jako postulat cenzurowania Ministra i odmawiania mu prawa wypowiadania się w kwestiach skupionych wokół problemów filozofii prawa i światopoglądu. Tymczasem prof. KUL, dr hab. Przemysław Czarnek jest prawnikiem konstytucjonalistą, a więc specjalistą w tej dziedzinie.

Jest oczywiste, że współczesne spory wokół tzw. praw człowieka, postmodernistyczne kwestionowanie tego, co normatywne lub nienormatywne, czy wreszcie promowanie nieokreślonych orientacji seksualnych warunkowanych kulturowo w ramach tzw. „badań nad płcią” mają charakter światopoglądowy i ideologiczny. Negując prawo do formułowania przez profesora prawa tez odmiennych od przyjmowanych przez członków Komitetu i tym samym de facto postulując cenzurę w stosunku do dr. hab. Przemysława Czarnka, Komitet potwierdza swoim stanowiskiem możliwość i chęć naruszania swobody wypowiedzi.

Kolejny głos Komitetu [Stanowisko 5/2020 z dn. 6.11.2020 r.] jest następnym dowodem stronniczości — oto bowiem Komitet wyraża zaniepokojenie próbami dyscyplinowania uczelni i przywracania porządku prac naukowych i dydaktycznych przez Ministra w sytuacji naruszania dyscypliny i porządku poprzez odgórne promowanie przez władze uczelni akcji protestacyjnych o charakterze światopoglądowym i politycznym.

Być może właśnie z powodu obserwowanej stronniczości rozstrzyganie przez Komitet sporu o status wolności naukowej w Polsce jest niemożliwe, gdyż nemo iudex in causa sua. Komitet wyraźnie określa swoją pozycję w sporze światopoglądowym, który toczy się w Polsce. Zarzuca Ministrowi niewiedzę w postaci nierozróżniania wolności naukowej i wolności obywatelskiej: „W ramach […] roli obywatela jest miejsce na wyrażanie swoich przekonań światopoglądowych, religijnych lub filozoficznych. Natomiast występowanie w roli naukowca nakłada obowiązek publicznego wypowiadania się w granicach wyznaczonych przez metodologiczne rygory właściwe reprezentowanej dyscyplinie naukowej”.

Przykłady stronniczości w środowiskach akademickich można mnożyć. Gdy profesor Uniwersytetu Szczecińskiego publicznie mówi: „Nie jak profesorka, tylko jak kobieta powiem: j***ć i w*********ć”, to nie ponosi żadnych konsekwencji. Natomiast profesora z UMK za wypowiedź „Prezydent Duda jest prezydentem Polski stabilnej i normalnej, odrzuca wszelkie niemądre tendencje typu gender, LGBT” — spotykają szykany. Interesująca byłaby analiza tych faktów dokonana przez Komitet Etyki. Wszak „podstawowym zadaniem KEwN jest diagnoza świadomości etycznej polskiego środowiska naukowego i formułowanie zaleceń dla jej poprawy”.

Komitet Etyki w Nauce PAN apodyktycznie zarzuca ministerialnemu projektowi tworzenie problemu zamiast chęci jego rozwiązywania. Dokonuje też bardzo specyficznego dualizmu tożsamości, przyznając inne kategorie wolności słowa obywatelowi i uczonemu. Można stwierdzić, że te kłopoty Komitetu wynikają z jednego fundamentalnego powodu — pominięcia kryterium prawdy. W całym stanowisku Komitetu słowo „prawda” się nie pojawia.

Co więcej, nie jest ono obecne w dyskursie, który dzisiaj jest toczony w świecie nauki. A sama wolność jest absolutyzowana i traktowana w sposób wyłącznie indywidualistyczny i subiektywny, w oderwaniu od kryterium prawdy. Wolność, tak często przywoływana dziś w sloganach, jest często redukowana do roszczeń oderwanych od prawdy o człowieku, od prawdy o dobru osoby ludzkiej i dobru wspólnym. I na domiar złego prawo do niej przyznawane jest tylko jednej stronie światopoglądowego sporu, tak jak było w czasach totalitaryzmów minionych.

Ministerialny projekt „pakietu wolności akademickiej” w swej istocie nie próbuje nakładać na nikogo żadnej cenzury, nie określa warunków wyrażania poglądów i opinii, nie wprowadza schizofrenicznej dychotomii wolności słowa obywatelskiego i profesorskiego. Ma tylko dopuścić do głosu tych, którzy dzisiaj — z racji poszukiwania prawdy bądź odwagi jej wyrażania — są dyskryminowani; ma przywrócić w dyskursie naukowym pluralizm, zapewnić współistnienie różnych orientacji światopoglądowych i postaw metodologicznych oraz wyeliminować z niego poglądy paranaukowe. Projekt ten ma na celu przywrócenie niezbędnej równowagi, koniecznej dla realnej, obiektywnej debaty akademickiej i społecznej.

Akademickie Kluby Obywatelskie wyrażają głębokie zaniepokojenie nierzetelnością i stronniczością prezentowaną w wypowiedziach i działaniach Komitetu Etyki w Nauce PAN, który w nazwie i misji ma promocję etyki w nauce. Stawia to pod poważnym znakiem zapytania sens istnienia i działania tego Komitetu w jego obecnej postaci.

 

W imieniu Zarządów Akademickich Klubów Obywatelskich im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego:

prof. dr hab. Stanisław Mikołajczak – Przewodniczący AKO Poznań
prof. dr hab. Bogusław Dopart – Przewodniczący AKO Kraków
prof. dr hab. inż. Artur Świergiel – Przewodniczący AKO Warszawa
prof. dr hab. Michał Seweryński – Przewodniczący AKO Łódź
prof. dr hab. inż. Bolesław Pochopień – Przewodniczący AKO Katowice
prof. dr hab. inż. Andrzej Stepnowski – Przewodniczący AKO Gdańsk
prof. dr hab. Waldemar Paruch – Przewodniczący AKO Lublin
dr hab. prof. UWM Małgorzata Suświłło – Przewodnicząca AKO Olsztyn
dr hab. Jacek Piszczek – Przewodniczący AKO Toruń
prof. dr hab. Mariusz Orion Jędrysek – Przewodniczący AKO Wrocław

Poparcie dla stanowiska klubów AKO można wyrazić przez złożenie podpisu na stronie: http://ako.poznan.pl/10692/

 

 

Nad grobem śp. Andrzeja Ossowskiego

Bogusław Dopart

    Jedna z książek wydanych tu, w Krakowie, pod koniec ubiegłego wieku nosi piękny tytuł: „Jakiegoż to gościa mieliśmy”. Nad mogiłą śp. Andrzeja Ossowskiego trzeba nam powtórzyć te słowa zadumy i zdumienia. Czesław Miłosz poświęcił je Annie Świrszczyńskiej, poetce, którą przez tyle lat spotykaliśmy w okolicach krakowskiej kamienicy literatów przy Krupniczej 22. Andrzej, człowiek towarzyski i gościnny, mistrz rozmowy i gawędy, lubił spotykać się ze swoimi znajomymi czy to nieopodal, w ogrodzie przy Krupniczej 26, gdzie ożyły desenie wyobraźni Mehoffera, czy  w lokalu po drugiej stronie ulicy, gdzie był podejmowany przez pracowników kawiarni z radosną atencją. Jakiegoż to gościa mieliśmy? Jesteśmy dziś jeszcze dalecy od odpowiedzi na to pytanie...

Jeśli zdumiewa nas wyjątkowa szlachetność, prawość, dobroć żegnanego Przyjaciela, przypomnijmy okoliczności, którym żadne podłe czasy nie odbiorą stosownego znaczenia. Andrzej Ossowski pieczętował się herbem Dołęga, symbolem cnoty i zasługi, który Małopolska zna od wieku XIV. Wśród  bliższych antenatów śp. Andrzeja są też prawnicy, którzy godziwie i zaszczytnie służyli ludziom skrzywdzonym, jak również ładowi prawnemu w Państwie Polskim  oraz etosowi środowiskowemu stróżów sprawiedliwości.

Mając szacowne tradycje rodzinne, urodzony w roku 1945 Andrzej Ossowski mógł w okresie po Październiku skorzystać z formacyjnego wpływu Harcerstwa Polskiego, a później, bez kompromisów ze swym sumieniem, podjąć pracę w Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława  Staszica. Przepracował tam dziesiątki lat aż do swej emerytury. Był też wykładowcą Wyższej Szkoły Biznesu im. Józefa Tyszkiewicza w Bielsku-Białej. Chętnie wracał wspomnieniami do swej misji dydaktycznej, a z tych reminiscencji wyłaniał się wizerunek niezwykle kreatywnego nauczyciela i wychowawcy akademickiego. Nazwano śp. Andrzeja „pasjonatem nauki”. Takim go znaliśmy; akademickie curriculum vitae tylko w nikłym stopniu odzwierciedla naukową wszechstronność i dociekliwość tego badacza oraz jego zdolność do łączenia wiedzy naukowej z realistyczną, ścisłą analizą otaczającej rzeczywistości.

Obywatelskie zaangażowanie Andrzeja Ossowskiego wynikało zatem zarówno z poczucia powinności, ukształtowanego przez domowe dziedzictwo, jak też z niezawodnej trafności w postrzeganiu dobra wspólnego Polaków oraz  z wysokiego poczucia własnej godności i wolności. W Jego biografii obywatelskiej i społecznikowskiej szczególne znaczenie zachowują dwa wydarzenia: powstanie „Solidarności”  i katastrofa smoleńska. W r. 1980 włączył się On bez zwłoki w pracę związkową: jako członek-założyciel NSZZ „Solidarność” na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH działał prawie ćwierć wieku (1980-2004). Redagował „Biuletyn Informacyjny” w podziemiu, angażował się w druk i kolportaż nielegalnych wydawnictw. Już  w III Rzeczypospolitej uczestniczył, zgodnie ze swymi kompetencjami zawodowymi, w pracach Podkomisji Sejmowej ds. nowelizacji prawa geologicznego i górniczego. Nie był też obcy sprawom ekologii (w latach 1999-2002 członek Zarządu Głównego Polskiego Klubu Ekologicznego). 

Po katastrofie 10 IV 2010 r. znalazł się w stosunkowo skromnym – jak wiemy – gronie naukowców czynnie wspierających badania nad przyczynami katastrofy. Wziął udział we wszystkich czterech Konferencjach Smoleńskich – w II Konferencji (2013) jako współautor referatu. Ówczesne ożywienie inicjatyw obywatelskich miało na gruncie krakowskim szczególne uosobienie właśnie w Andrzeju Ossowskim. Przystąpił on do Klubu Gazety Polskiej im. Janusza Kurtyki (od r. 2014 stale w kierownictwie Klubu) – stał się też przed dziesięciu laty współzałożycielem Akademickiego Klubu Obywatelskiego im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego.

Żadne z godnych odnotowania osiągnięć AKO w Krakowie nie może nie uwzględnić osoby sekretarza klubu – tę funkcję śp. Andrzej piastował od początku do swych chwil ostatnich. W jego gestii były podstawowe zadania organizacyjne; stale dzielił się też swymi  bezcennymi  projektami merytorycznymi. Za całą opowieść o zasługach dla AKO niech posłuży przypomnienie, iż odegrał on zasadniczą rolę w organizacji ogólnopolskiej konferencji „Nauka polska – Prawda jest najważniejsza”, a także w edycji i propagowaniu referatów. Poniósł On wówczas z własnej kieszeni znaczne koszty – nie po raz pierwszy i nie po raz ostatni...

Andrzej Ossowski z energią i determinacją łączył środowiska obywatelskie Krakowa. Do Jego trwałych osiągnięć należy doprowadzenie do skutku starań o wystawienie w Krakowie pomnika wielkiemu przyjacielowi Polski, Palowi Telekiemu, premierowi Węgier w  tak trudnych  dla Polaków latach 1920 i 1939.  Był też śp. Andrzej pośrednikiem między kręgami krakowskich społeczników a lokalnymi strukturami Zjednoczonej Prawicy. Należał do wybitnie aktywnych, niezastąpionych instruktorów i organizatorów w toku kampanii wyborczych. Był nieustająco czynny; prace nieefektowne, niewdzięczne wykonywał bez żadnych osobistych rachub. Przyznany mu u schyłku życia Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski trafił w ręce człowieka niezliczonych zasług.

Kiedy umiera Przyjaciel, osacza nasze myśli i serca żałoba i tęsknota. Patrzymy bezradnie na mapę życia nagle naznaczoną białymi plamami, na tę pustkę po dobru, które zostało nam niespodziewanie odjęte. Człowiek ciepły, serdeczny, pogodny, pełen wiary w dobro, które w ludziach drzemie. Lojalny, nieposzlakowany przyjaciel. Patriota i społecznik, niezachwiany w wierze w powodzenie wszelkich spraw dobrych i słusznych, Boga, Honor i Ojczyznę mający za swą dewizę.  Andrzeju Drogi! Tak właśnie o Tobie myślimy, takie dajemy o Tobie świadectwo... Byłeś z nami na co dzień, zwyczajnie – ale tak nie będzie już nigdy. Ze ściśniętym sercem dzielimy się Twą spuścizną. Pytamy w zadumie i żałobie: Jakiegoż to gościa mieliśmy wśród nas...

Andrzej Ossowski - wspomnienie

"Wspomnienie o Andrzeju Ossowskim" opracowane przez pana Tadeusza Żabę-Bujwida, Prezesa Towarzystwa im. Józefa Piłsudskiego (za zgodą Autora). 

---

Tadeusz Żaba-Bujwid

WSPOMNIENIE

Andrzej Maria Dołęga Ossowski, ur. 17 marca 1945 r. w Krakowie, zm. 12 stycznia 2021 r. w Krakowie.

Pochodził z starej i dobrze zasłużonej Polsce rodziny, sięgającej swymi korzeniami czasów średniowiecza, a pieczętującej się herbem Dołęga.

Był pracownikiem naukowym i nauczycielem akademickim działającym w Akademii Górniczo Hutniczej w Krakowie, Politechnice Krakowskiej i Wyższej Szkole Biznesu im. Józefa Tyszkiewicza w Bielsku-Białej.

Już od wczesnych lat młodzieńczych czuł potrzebę niesienia pomocy bliźnim i służenia Polskiej Sprawie. Zapał ten realizował poprzez działalność w harcerstwie. Był też aktywny jako dziennikarz – społecznik pracujący dla redakcji krakowskiego Tygodnika Studenckiego „Politechnik”. Niesiony rycerską tradycją swojego Rodu potrafił się upominać w czasach komunizmu o niepodległość Polski. Był członkiem i współzałożycielem struktur NSZZ „Solidarność” na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH, w których działał w latach 1980-2004. Był redaktorem „Biuletynu Informacyjnego” Solidarności, a także zaangażował się w druk prasy podziemnej i jej kolportaż. Działalność ta zwłaszcza w okresie stanu wojennego narażała go na bezpośrednie represje Służby Bezpieczeństwa.

W wolnej już Polsce Andrzej Ossowski kontynuował swoją służbę poprzez społeczną działalność w szeregu stowarzyszeń. Zasiadał m.in. w Zarządzie Głównym Polskiego Klubu Ekologicznego (1999-2002), uczestniczył w pracach Podkomisji sejmowej ds. nowelizacji prawa geologicznego i górniczego. Od 2011 r. był członkiem Krakowskiego Klubu Gazety Polskiej im. Janusza Kurtyki, a od 2014 r. członkiem Zarządu tego Klubu. Był jednym z inicjatorów powstania Akademickiego Klubu Obywatelskiego im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Krakowie – stowarzyszenia, w którym pełni funkcję sekretarza Zarządu. W latach 2012-2015 był aktywnym uczestnikiem Konferencji Smoleńskich w Warszawie. Od 2017 r. pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komitetu Honorowego Budowy Pomnika Pála Telekiego w Krakowie oraz prezesa Komitetu Społecznego Budowy Pomnika Pála Telekiego w Krakowie, dzięki jego aktywności pomimo przeszkód wynikających z stanu epidemii udało się doprowadzić do powstania pomnika Pála Telekiego przy budynku Biblioteki Wojewódzkiej przy ul. Rajskiej w Krakowie. Na tym polu współpracował z Oddziałem krakowskim Instytutu Pamięci Narodowej, przygotowując cały cykl wydarzeń związanych z planowanym odsłonięciem monumentu, m.in. wystawę, publikacje, wykonanie filmu dokumentalnego, szeroki plan działań edukacyjnych dedykowanych młodzieży, sesję naukową.

W życiu codziennym wkładał ogrom pracy w działalność AKO, w zasadzie to On podtrzymywał kontakt całego tego środowiska w Krakowie. Pięknem swojego życia zyskał dziesiątki oddanych przyjaciół oraz ogromny autorytet. Był postacią znaną ze szlachetności, otwartości i chęci niesienia pomocy. Był prawym i niezłomnym patriotą, bezcennym Przyjacielem i niestrudzonym działaczem posiadającym wybitną umysłowość, inteligencję i kulturę osobistą. Mówimy czasem o ludziach niezastąpionych, śp. Andrzej Ossowski z pewnością był takim człowiekiem, luka którą po sobie zostawił wydaje się niemożliwa do wypełnienia. 

 Śpij kolego w ciemnym grobie,
niech się Polska przyśni Tobie… 

Tadeusz Żaba-Bujwid

List otwarty w obronie Św. Jana Pawła II

My, adwokaci, zważywszy że:

• Św. Jan Paweł II  jeszcze jako Metropolita krakowski dał się poznać jako pasterz  nadzwyczajnej  wiary i zatroskania o każdego człowieka,
• jako Papież Jan Paweł II  tę troskę kontynuował i stawał zawsze w obronie ludzi ubogich, skrzywdzonych, prześladowanych, chorych, 
• miłosierdzie wobec człowieka  było naczelną zasadą  postępowania Ojca Sw. Jana Pawła II, 
• swą niezłomną postawą godził ludzi  i narody,   napominał  błądzących i apelował o poszanowanie  godności  człowieka, stawiając mu także wymagania z niej wynikające, 

wyrażamy swój sprzeciw  wobec działań usiłujących  zniszczyć  nieskazitelny wizerunek Jana Pawła II, który najlepiej wyraziły tysiące  ludzi  w czasie jego pogrzebu okrzykiem Santo subito. Tym samym przyłączamy się do sprzeciwu  profesorów, którzy już to  uczynili i wyrażamy naszą solidarność z nimi w  obronie Św. Jana Pawła II. 

My, adwokaci, stajemy w pierwszej linii tej obrony, uważając to za swą powinność i zaszczyt. Św. Jan Paweł II, zwany Papieżem praw człowieka, sprawca upadku systemu komunistycznego, tak wrażliwy w kwestiach etyki seksualnej, nie jest w żadnym stopniu odpowiedzialny za nadużycia  w tej dziedzinie ze strony niektórych kapłanów.

Z głębokim żalem i smutkiem żegnamy 

naszego Drogiego Kolegę i Przyjaciela,

ANDRZEJA OSSOWSKIEGO

Odszedł od nas do Pana człowiek ciepły, szczery, prawy i szlachetny, wielki Patriota, wypróbowany przyjaciel, mistrz rozmowy i gawędy.

Był emerytowanym pracownikiem AGH im. Stanisława Staszica w Krakowie pasjonatem nauki, dziennikarzem prasy studenckiej.

Położył zasługi na rzecz licznych stowarzyszeń i komitetów, był współzałożycielem i sekretarzem Akademickiego Klubu Obywatelskiego w Krakowie. 

Uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Będzie nam zawsze już brakowało Jego inwencji, optymizmu, talentu towarzyskiego.

Cześć Jego pamięci!

Akademicki Klub Obywatelski im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Krakowie

Aktualizacja 14.I: 

Ostatnie pożegnanie naszego śp. Andrzeja odbędzie się 19 stycznia o godz. 9:40 na Starych Batowicach (wejście od ul. Reduty). Nabożeństwo zostanie odprawione w Starej Kaplicy.

/JO/

Aktualizacja 14.I/2: